Błażejewo

Wieś położona w ładnej pagórkowatej okolicy, 6 km na wschód od Dolska. Wzmiankowana w 1391 r. jako własność Dziersława z Błożejewa. W pierwszej połowie XV w. wieś należała do rodziny Błażejewskich, następnie do Jana z Chojna, którego dziedzice – Andrzej i Piotr używali nazwiska Błażejewscy. W 1673 r. wieś odkupił wielkopolski szlachcic Adam Konarzewski za sumę 24 000 zł i przekazał nowo założonej kongregacji Filipinów z Gostynia. W ich posiadaniu Błażejewo pozostawało do 1939 r.

W roku 1880 Błażejewo liczyło 13 domów i 112 mieszkańców. Znajdował się tam też folwark o powierzchni ok. 750 ha należący do klasztoru. Był on kolejno dzierżawiony, a główną specjalizacją była hodowla bydła.

Poza wsią znajduje się drewniany kościół św. Jakuba zbudowany w latach 1665-1676. Ufundował go założyciel oratorium św. Filipa Neri na Świętej Górze koło Gostynia – ks. Stanisław Grudowicz. Niewielka barokowa świątynia powstała w miejscu cieszącym się od dawna niezwykłą sławą. Widywano tu dziwne światła i postaci w bieli, o czym mówi legenda notowana w kronice klasztornej. Kościół zbudowano dla drwali wyrębujących okoliczne lasy potrzebne dla wznoszonej wówczas świątyni na Świętej Górze. W cennym renesansowym ołtarzu głównym, pochodzącym z kościoła na Świętej Górze, znajduje się nowa kopia obrazu Świętogórskiej Róży Duchownej. Stół ołtarzowy, tabernakulum i rzeźbione kolumny wykonane są z drewna. W predelli po obu stronach tabernakulum znajdują się malowane popiersia św. Apostołów Piotra i Pawła.

Ołtarze w kaplicach pochodzą z przełomu XVII i XVIII w. W lewym znajduje się obraz św. Józefa oraz w zwieńczeniu barokowy wizerunek św. Anny, w prawym zaś siedemnastowieczny obraz św. Jakuba, a w zwieńczeniu kopia obrazu św. Filipa Neri ze Świętej Góry. Przy drzwiach bocznych widoczna jest kropielnica wydrążona w kamieniu wydobytym z jeziora w Ostrowiecznie.

Wyposażenie kościoła zachowało cechy twórczości ludowej, m.in. polichromię autorstwa artystek ludowych z okolic Tarnowa.

Wokół kościoła umiejscowiony jest zespół drewnianych rzeźb, przedstawiających świętych, wykonanych przez okolicznych artystów ludowych. Przy wejściu na cmentarz znajduje się głaz narzutowy z tablicą z 1989 r. poświęconą poległym żołnierzom i harcerzom. Na zachodnim krańcu wsi mieści się: zespół dworski, z bezstylowym dworem, z połowy XIX w., 3 czworaki z przełomu XIX i XX w. oraz spichrz z ok. 1880 r. i stodoła z drugiej połowy XIX w. W parku zachował się pomnikowy okaz lipy drobnolistnej o obw. 590 cm. Przy szlaku rowerowym, biegnącym w stronę lasu, leży niewielkie jeziorko, nazywane Świętym. Legenda mówi o pogańskich bożkach nad jeziorem i cudach arcybiskupa Bogumiła oraz gontynie na wzniesieniu.

W sąsiedztwie kościoła stoi dom parafialny, którego budowę rozpoczęto w 1982 r. Wyposażony został w dużą salę katechetyczną, mieszkanie dla kapłana, pokoje gościnne i zaplecze magazynowe. Obecnie, po jego gruntownej przebudowie, znajdują się tam: pokoje mieszkalne, jadalnia, sala konferencyjna i zaplecze kuchenne. Dzieci i modzież wypoczywają tam podczas półkoloni, biwaków i zajęć na tzw. zielonej szkole.

Źródła tekstu:

• Zbigniew Szmidt, Atrakcje turystyczne ziemi śremskiej
• Zdzisława Dłużak, Dolsk moje miasto

Zdjęcia: UMiG Dolsk